Хүн болж төрнө гэдэг атга будааг зүүний үзүүрт асгахад тогтож үлддэг ширхэг будаатай адил тийм ховор хувь заяа гэдэг. Гэвч тэр их хувь заяаг өргөсөн тангарагаа мөнгөөр худалдаж, өр сэтгэлээ халаасандаа атгасан эмч нараас болж, алдаж, эндэж байгаа тохиолдлуудын тухай бид хэзээ болтол ярьж суух вэ. Хэдхэн хоногийн өмнө бид амаржих гэж яваад амиа алдсан эх үр хоёрын тухай харамсалтай мэдээг хүргэсэн билээ.
Манай улсын эрүүл мэндийн салбар “нурж” байгааг амтай холбон ярьж, зарим нэгэнд нь арга хэмжээ авдаг. Гэвч тус салбарынхан үүнээс цочироо авах нь битгий хэл хөлөөрөө толгой хийж, захирах эзэн, захирагдах хуульгүй мэт аашилцгааж байна. Хүний амь хүнд сурталын өмнө хүчин мөхөсджээ. Эх үр хоёрыг эмгэнэлтэйгээр хагацуулсан дуулианы араас эмчээс болж энэ хорвоогоос хальсан бас нэгэн хүний тухай дуулгах гэж сууна.
Айл гэрийн багана, алдрай бяцхан үрсийн аав нь эмнэлэг дээр очиж тусламж авах гэсэн боловч эмч нь халгаагаагүйгээс болоод нас барсан түүх давтагдлаа.
Мэдээллийг тодруулбал энэ хэрэг энэ сарын 24-нд гарчээ. Цагдаагийн Ерөнхий газрын Олон нийт Аюулгүй байдлыг хамгаалах хамгаалалтын 3 дугаар хэлтсийн ажилтан П.Б гэгч бие нь өвдсөн тул харьяаллын дагуух эмнэлэгтээ ханджээ. Тухайн өдөр түүний бие нэлээн хүнд, өвдөлтөөсөө болоод шокийн байдалд орчихсон байсан тул цэрэг, цагдаа, хүчний байгууллагын ажилтнуудын Цэргийн госпиталд эмнэлэгт хүргэгдэж очсон аж.
Гэвч биеийн байдал нь хүнд байсан П.Б-г тус эмнэлгийнхэн нь ойшоож хүлээж аваагүй байна. Тэр бүү хэл Батлан хамгаалах хууль сахиулахын эмч Өнөржаргал өнөөдөр үзэж амжихгүй нь маргааш ир гээд явуулжээ. Хамгийн харамсалтай нь П.Б эмнэлэг дээр очсон боловч тусламж авч чадалгүй, эмчид хандсан боловч үзүүлж чадалгүй гэртээ очсоныхоо дараа өөд болсон байна.
Эмнэлгийн эрхэм зорилго, эмчийн үүрэг хариуцлага хаана байна вэ...
Уг нь эмч нар ёс зүй, төрийн хуулийг чандлан сахиж, эрдэнэт хүний амь нас, эрүүл мэндийн төлөө, эрдэм чадал, энэрэх сэтгэлээ харамгүй зориулна хэмээн тангараг өргөдөг. Гэвч энэ тангараг тонгорог болжээ. Талийгаачийнх гурван хүүхэдтэй байж. Хамгийн том нь таван настай, бага нь гуравхан сартай аж. Эцэгт нь тусалж чадаагүй эрүүл мэндийн салбар, эмчлэх сэтгэлгүй эмч тэдэнд эцгийн хайрыг өгч чадна гэж үү.
Эмч эмнэлгийн ажилтанууд байс гээд л ийм асуудалд ордог. Гэвч хариуцлага, ухамсар дутсан тэднийг шийтгэх хууль нь зөөлдөөд байна уу эсвэл хаацайлаад өнгөрчихдөг ар тал баттай байна уу. Ямартай ч эмчийн хариуцлагагүй үйлдлээс болж, эрдэнэт хүмүүс амьсгал хураасаар байна.
